Mahşere kadar

Ben her gece sendeki beni korumak niyetiyle nöbetindeyken

Biliyorum gece yürüyüşlerinde yerim yoktu günlüğünde

Ve nihayet vazgeçtim beni sevmeni dilemekten

…Ve hayret ki yaşıyorum öylesine

Şaşkınlığım aşkımın yüzsüzlüğüme

Aşkı mantığa bürüme kabiliyetine aşk olsun

Ben mantık durağını geçeli kaç memleket yol geçti

Beni paylaşabileceğin bir yakının mı olmadı

Yoksa paylaşabilmeye değecek kadar yakınında mı değildim

Bir alem uzağında duracağım zaman çok yakın

Sendeki ben sadece alışkanlık

Seviliyor olmanın vazgeçilmez tutkusu

Sevenin sevileni şikayet makamı yok

Ve hayret ki yaşıyorum sevilme hakkımdan geçerek

Razıgelmişliğimse gözlerinin hatırına

Seni sevmek delilikti ki deliye hesap sorulmaz

Deli gibi sevmedim seni gönüllüsüydüm yokluğunun

Aklım başımdaydı ve gözündeydi ve kaşındaydı

Kalbim acırdı ki o an acırdım kalbime

Aklım her gece en çocuk yaşındaydı

Neyin var sorusunun cevabı yokluğundur

Hayırdır imasının hayrı sen günahı ben

Ölüm gerçeğine sevincim sadece varlığındandır

Beni ancak ninnisini ruhuma işlemiş ana paklar

Şimdilik hoşça kal

Mahşere kadar

Mehmet ERCAN