Adsız
Ağıtlar var içimde dilime dökemediğim içimi yakan …
Kıyaslamak , aramak, özlemek …
hepsi geçti peki ne kaldı…
sessizlik…
Bir omuz lazımdı sessizce yaslanabileceğimm hıçkırıklarımı duymasa da dindirebilecek birinin omuzu .
Kalabalık bi yalnızlık.
En başa dönmeli yine geceler yine aynı gece nasılsa güneş aynı güneş ..
Acılar sadece ilüzyon değilmiydi kuralları çiğnemeli yine inanmalı sonsuz masallara , yanmalı tekrar doğabilmek için kim bilir gelen gidenden daha büyük parça götürecek belki de ama..!!
