YUSUF KUYUSUNDAN NASIL ÇIKILIR ?
yusuf kuyusundan çıkılmaz!
çünkü yusuf kuyuda sürekli allah’ladır
varsın yakup kör olsun yakup’un kör olması
kuyuya oğlunun ardından cumburlop atlamasıdır
dışarıdaki firavun kuyuya düşen bir adamla ilgilenmez
nice çatılar örtmüştür insanı uçak tavanları dahil
nice astronot başı uzayda göksüz kalmaktan korkar
kuyuya düştün mü kuyunun ağzı kadar bir gök kalmıştır
kuyuya düşenin allah’tan gayrı kimsesi kalmaz
insanlar ikiye ayrılır: yusuf ve kardeşleri
yusuf beyaz ve güzeldir kardeşleri hain ve müptezel
hikayenin sonuna değin herkes yusuf’un kardeşlerine küfreder
ama hangi hain kardeşini allah’ın kuyusuna iter?
yakup’a gözlerini açan gömleği götüren eller mi müptezel?
herkesin kaderi başına gelir ama hayır ama şer
işte allah bunları apaçık anlayalım diye biz kullarına lütfeder
yani hain dediğin adam da allah’a çalışırken vehmeder
yani yusuf’un kardeşleri yusuf’u kuyuya itince
kendilerini de aynı kuyunun dibine kendi elleriyle zerk eder
ya kuyuya düşeceksin yusuf gibi rüyalar göreceksin
ya da firavun gibi dışarıda olmadık hayaller kuracaksın
hangi tarafta olursan ol kendini yine bir kuyuya atacaksın
hangi tarafta olursan ol kendine yine bir kuyudan sarkacaksın
züleyha yusuf’a boyun verdi kuyudan
gömlek bunun için arkadan yırtıldı
züleyha kuyuya atlasaydı dünyadan
gömlek yakup gibi gözlerini açacaktı
yusuf kuyusundan çıkılmaz!
çünkü yusuf kuyuda sürekli allah’ladır
bu dünya firavun’a darken yusuf’a yardı
yakup’un gözleri her şeyi gören bir karanlıkladır
nice zindanlar almıştır insanı terbiye etmek için
nice kapılar kapanmıştır açılsın diye başkası
kuyuya düşenler ölümle anlaşmak zorundadır
ölümle tokalaşanın hayatladır şakası
yedi yılın kıtlığı adem’den bu zamana
nasıl yaşatıldıysa o kadar da bereketti
güzelliği görenler ermiş gibi tamama
züleyha’yı izleyip hep yusuf’a meyletti
her şeyin sahibi var güzelin ve çirkinin
sahibini görenler çirkinliği yok etti
güzele kaş yapanlar çıkardılar gözünü
sahipsiz bir yusuf’tan putlar sirayet etti
kıstasa düşenlerin her kuyusu yusuf’tur
yari güzel olandan yek sevgi neşet etti
görmeyi bilenlerin körlüğü hep yakup’tur
karanlıkta görene sade karanlık yetti
